در روز یکشنبه ۷ فروردین ۱۳۹۰، ۲۷ مارس ۲۰۱۱، برای همیشه از این دنیا رخت بربست. تنها ۴۳ بهار از زندگی رو دیده بود. با یه دنیا آرزو در دل، رفت که رفت. برای همیشه. نمیدونم چطور میشه که یکی دیگه توی این دنیا نباشه. دیگه صداش نپیچه توی فضای این دنیا. ای کاش که زندگی شادتری رو تجربه کرده بود. ای کاش به آرزوهاش رسیده بود. ای کاش بیشتر قدر وجود نازنینش رو دونسته بودیم همه. ای دریغ و درد از آن گل که پرپر شد. صد حیف و افسوس از چنین وجود نازنینی که به زیر خاک بره. اون با رفتنش تکه ای از وجود همه ما رو با خودش برد. مرگ چقدر بیرحمه. من هنوز نمیدونم روحش چی شده. حالا که جسمش طاقت نیاورد و با این بیماری مهلک از پا در اومد، روحش چی میشه؟ اون روحیه شاداب و سرشار از زندگیش چی میشه. اون اشتیاقش به زنده موندن چی میشه. چقدر خوب بود، چه وجود پرمهری داشت. همه خوبی و خیر بود. ای کاش خدا کمی عادلتر بود

به سنگ حادثه، گر جام هستي تو شكست

فروغ جان تو با جان اختران پيوست

هميشه روح تو در روشني كند پرواز

هميشه هر جا شمع و چراغ و آينه هست

هميشه با خورشيد

هميشه با ناهيد

هميشه پرتويي از چهره تو تابد باز